آنچه که پوپولیستی نامیده می‌شود، عوام‌فریبی از طریق دادن وعده‌های توخالی با ظاهری زیبا است.

اصولا مردم‌گرایی و رفاه اکثریت مردم مهمترین آرمان دموکراسی است. اما آنچه که پوپولیستی نامیده می‌شود، عوام‌فریبی از طریق دادن وعده‌های توخالی با ظاهری زیبا است. به‌عنوان مثال وقتی یک دولمترد بدون هیچ برنامه‌ مشخصی در وضعیت موجود ادعای افزایش مثلا سه برابری اشتغال را می‌دهد، یعنی دارد حرف پوپولیستی به‌خورد مردم می‌دهد.

دو دهه است که خیلی از دموکراسی‌های دنیا به این سمت می‌روند. علتش را نمی‌دانم، اما نتیجه‌اش را به‌خوبی درک می‌کنم و آن روبه‌رو شدن با انواع وعده‌های توخالی است که مردم را جذب می‌کند و نهایتا دنیا را جایی نا امن‌تر می‌کند.

به‌طور خاص این روزها که به‌تدریج به زمان انتخابات مجلس نزدیک می‌شویم، خیلی از این حرفها را می‌شنویم. این دولت حداقل دو و نیم سال‌ تا انتخابات بعدی وقت دارد و در ضمن در دور دوم است. پس از این دولمتردان انتظار می‌رفت که در این روزهای سخت که فقط با کار جهادی و سخت‌کوشی می‌توان از آن به سلامت عبور کرد، به جای ارائه آرزوها و نقد گذشتگان، برنامه واقعی و امکان‌پذیر به مردم ارائه دهند و اجرا کنند. اما عمدتا مشاهده می‌کنیم که همچنان هنوز برخی فکر می‌کنند که دوران رقابت انتخاباتی است و باید وعده و وعید دارد.

در این میان صنعت خودرو یکی از بخش‌های صنعت و اقتصاد است که همه مردم به شدت علاقه دارند در مورد آن اظهارنظر کنند و افرادی که می‌خواهند مشهور شوند می‌دانند با کوبیدن آن در این روزهای پر مخاطره محبوب دل‌های مردم رنج کشیده می‌شوند.

با این اوضاف از یک طرف برخی وکلای مجلس که به زودی دوباره باید برای بازار انتخاباتی دست به اقدام بزند، در کوبیدن صنعت خودرو گوی سبقت را از هم ربوده‌اند. از طرف دیگر هم دولتمردانی که اگر با وکلا همراهی نکند فوری تحدید به استیضاح می‌شوند، جرات مقابله با افکار عمومی را ندارند و نتیجه آن شده این نابسامانی بازار خودرو، صنعت خودرو، قیمت‌گذاری و تولید. شده است این زیان انباشته در خودروسازی و سود کلان دلالان و نارضایتی واقعی و عمیق مصرف‌کنندگان.