حقیقت ایمان

آنان که گمان مى کنند ایمان حقیقتى بسیط ، و یک واقعیت خالص قلبى است گمانشان بى پایه ، و اساس تصورشان از ایمان تصورى باطل ، و گفتارشان در این زمینه گفتارى بى دلیل و برهان است .

ایمان  حقیقتى مرکّب از سه بخش است :

1 ـ اعتقاد و باور که جنبه ى ریشه و پایه دارد .

2 ـ حقایق عملى .

3 ـ حسنات اخلاقى .

مؤمن حقیقى کسى است که قلبش بر باور و یقین و اعتقاد صحیح مى تپد ، و اعضایش سرسبز به عمل صالح ، و باطنش آراسته به زیبایى هاى اخلاق است .

قرآن مجید ایمان را مرکّب از : « باور داشتن خدا و قیامت و فرشتگان و قرآن و پیامبران ، و پرداخت مال ـ در عین عشق ورزى به آن ـ به خویشاوندان و یتیمان و از کار افتادگان و در راه ماندگان و سائلان و در راه آزادى بردگان ، و برپا داشتن نماز ، و هزینه کردن زکات ، و وفاى به پیمان ، و استقامت و صبر در کارزار ،

ایمان یعنى : باور داشتن خدا و صفات جلال و جمال او .

کسى که خدا را باور دارد ، به فرامین و قوانین و خواسته هایش گردن مى نهد .

کسى که خدا را باور دارد ، در خلوت و آشکار از زشتى و بدکارى مى پرهیزد .

کسى که خدا را باور دارد، وجود خود را مطلع الفجر اسما وصفات او قرار مى دهد.

کسى که خدا را باور دارد ، از کسب نامشروع و لقمه ى حرام و ظلم و ستم ، و دغل و خیانت مى پرهیزد .

کسى که باور دارد خدا رزاق است ، به رزق پاک او قناعت مى کند و سهم دیگران را به غارت نمى برد .

کسى که خدا را باور دارد ، در مدار عبادت و طاعت به سر مى برد ، و از این که سر به خاک درگاه محبوب مى ساید لذّت مى برد .

کسى که خدا را باور دارد ، به مراقبت و نظارت او نسبت به خویش در همه ى حالات توجه دارد .

کسى که قیامت را باور دارد ، از گناهان مربوط به چشم و زبان و گوش و دست و شکم و پا و شهوت مى پرهیزد .

کسى که قیامت را باور دارد ، از ترازوهایى که براى سنجش اعمال ـ گرچه به وزن ذره باشد ـ مى نهند هراس دارد .

کسى که قیامت را باور دارد ، خود را در این دنیا مسافر مى بیند و هم چون مسافر از مسیر دنیا به آخرت سبک بار ادامه ى سفر مى دهد .

کسى که قیامت را باور دارد ، در پر کردن پرونده اش از عبادات و طاعات و خیرات مى کوشد و سعى مى کند شرّى در پرونده اش ثبت نشود .

کسى که قیامت را باور دارد ، وزین و مواظب و مراقب و سالم زندگى مى کند و از این که از جانب او به دیگران حتى به حیوانات زیانى وارد شود به شدت مى پرهیزد .

کسى که قیامت را باور دارد ، از شهوات حرام و لذت هاى نابه جا و نگاه هاى آلوده و اعمال ناهنجار و رفتار ناپسند ـ گرچه به قیمت از دست دادن جانش تمام شود ـ خوددارى مى کند 

کسى که فرشتگان را باور دارد و مى داند که گروهى از آنان به نام کرام کاتبین و رقیب و عتید مأمور حفظ و ثبت اعمال او چه در خلوت و چه در آشکار هستند ، از هر گناه و ستمى و از هر معصیت و ظلمى و از هر کژى و انحرافى که با قلم آنان در پرونده ى انسان ثبت مى شود مى پرهیزد ، و در همه ى شؤون زندگى قدم به پاکى برمى دارد ، و سخن به حق مى گوید ، و گوش وقف شنیدن علم مى کند ، و چشم از نامحرمان مى پوشد ، و دست جز در عبادت و خدمت به خلق به کار نمى گیرد ، و شکم جز از حلال سیر نمى نماید ، و قدم جز به حق برنمى دارد ، و شهوت جز در مسیر پاکى مصرف نمى کند .

کسى که قرآن را به عنوان وحى باور دارد ، همه ى امور خود را با آن هماهنگ مى کند ، حلال و حرامش را رعایت مى نماید ، با آیاتش بیمارى هاى فکرى و روانى خود را معالجه مى کند ، و از آن چشمه ى فیض شفا مى جوید ، و آن را دستورالعمل زندگى خود قرار مى دهد ، و از آن منبع نور و رحمت و هدایت به عنوان میزان تشخیص حق و باطل استفاده مى کند .

کسى که پیامبران را باور دارد که از سوى خدا براى هدایت انسان مبعوث شده اند ، در مکتب آنان زانو مى زند و از هدایت آنان پیروى مى کند و همه ى روش و منش آنان را اسوه و سرمشق خود قرار مى دهد و در امور دنیا و آخرتش به آنان اقتدا مى نماید .